زندگی روی خط تعادل

دیروز روز هجدهم بود.

فکر کردم کمی که توی ذهنم از برنامم رها می شم کلا همه چیز فراموش میشه و خیلی راحت می تونم دوباره برگردم به سابق، به بی برنامگی به باری بیجهت بودن به حرف باطل به فکر باطل به رفتارهای باطل..

خوب این یعنی اینکه تا آدم شدن راه بسیار است و هر وقت در هر شرایطی به اصولم پایبند موندم یعنی رسیدم به اون مرحله که می خوام

اما نباید هم انتظار بیش از حد داشته باشم . همین که سعی کنم زمانهایی را که به حالات سابق برگردم کوتاه کنم همین هم برای من پیشرفت بزرگی است.